En dan lig je er ''even'' uit

Wat begon met een klein scheurtje in de schouderpees, werd een ontsteking en tenslotte waren de rapen helemaal gaar!

Een ‘frozen shoulder’ was de diagnose toen ik weer bij de fysio op bezoek ging. Natuurlijk even ’googlen’ en wat blijkt: er is nog weinig bekend over hoe zoiets ontstaat, maar wel fijn om te weten dat het herstel in 3 fasen gaat. Ik vermoed dat ik nu in fase 2 zit, oftewel: alles bevroren en enorm beperkt in mijn bewegingen. En oh ja, ik heb in deze periode ook een teenoperatie ondergaan. Ik dacht dat is vast handig, twee vliegen in een klap toch?

Waarom vertel ik dit? Omdat ik nu zelf heb ervaren hoe het is als je er dan ‘even’ uit ligt. En het zou zomaar kunnen dat mijn lichaam de grens voor mij aan heeft moeten geven!

En wat doe je dan? Ik heb er de afgelopen maanden op alle mogelijke manieren mee geëxperimenteerd en heb het volgende geleerd.

Heel kort samengevat in 8 punten. Weliswaar nog niet helemaal onder de knie, maar ach het leven is een groot leerproces.

• Accepteer dat het nu eenmaal zo is. Geef jezelf eraan over. Rust en blijf genieten van de kleine momentjes.
• Accepteer hulp van anderen.
• Zet jezelf op 1. Geef jezelf heel bewust aandacht en liefde (zelf-compassie) Wees mild.
• Geef de tijd de tijd! Je kunt het herstel niet versnellen. Leer vertragen in de breedste zin van het woord.
• De dag is lang, zorg voor een vast ritme.
• Gedachten opschrijven.
• Verleg je focus en zoek afleiding.
• Ga zoveel mogelijk de natuur in, een geweldig medicijn.